ΦΛΕΒΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Αντιμετώπιση κιρσών με laser
Οι κιρσοί των κάτω άκρων είναι μία κλινική κατάσταση που εκδηλώνεται σε χρόνια φλεβική ανεπάρκεια κατά την οποία οι φλέβες των ποδιών διογκώνονται και προκαλούν άλγος και κόπωση στα πόδια, με συνοδό κνησμό και οίδημα. Σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να οδηγήσουν και στο σχηματισμό ελκών και να αυξήσουν την πιθανότητα θρόμβωσης, καταστάσεις ιδιαιτέρως σοβαρές. Χάρις την τεχνολογική εξέλιξη στον ιατρικό τομέα, πλέον αντιμετωπίζονται αναίμακτα, με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές και χωρίς μεγάλες τομές. Η χρήση ενδοαυλικού Laser αποτελεί μια σύγχρονη αντιμετώπιση των κιρσών κάτω άκρων, ιδιαίτερα επιτυχημένη και αποτελεσματική. Η διαδικασία ολοκληρώνεται σε περίπου 60 λεπτά, χωρίς να απαιτείται απαραίτητα γενική αναισθησία, ούτε διανυκτέρευση του ασθενούς. Συνοπτικά, στην αρχή καθετηριάζεται η παθολογική φλέβα και στη συνέχεια ενεργεί εντός αυτής η οπτική ίνα του Laser . Η θερμική ενέργεια του laser προκαλεί συρρίκνωση των τοιχωμάτων και οριστικό κλείσιμο της φλέβας. Έτσι, η φλεβική κυκλοφορία επιτελείται από τις υγιείς φλέβες του δικτύου στο σύστοιχο σκέλος. Εκτός από το laser υπάρχουν οι ραδιοσυχνότητες (RF) οι οποίες λειτουργούν με την ίδια λογική και έχουν παρόμοια αποτελέσματα. Μια εξίσου αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης για το πρόβλημα των κιρσών είναι το Vena Seal. Η μέθοδος στηρίζεται στη χρήση μιας κυανοακρυλικής κόλλας, χωρίς τη χρησιμοποίηση θερμότητας, κατά την οποία διοχετεύουμε την ειδική αυτή ουσία μέσα στη φλέβα, την οποία καταστρέφει, με αποτέλεσμα, όπως και στο laser, η φλεβική κυκλοφορία να επιτελείται από τις υγιείς φλέβες του δικτύου στο σύστοιχο σκέλος.


Ευρυαγγείες και σκληροθεραπεία
Οι Ευρυαγγείες είναι μία συσσώρευση μικρών φλεβιδίων στην επιφάνεια του δέρματος σε διάφορα σημεία του σώματος, κυρίως όμως στα κάτω άκρα, οι οποίες δεν προκαλούν παθολογική κλινική εικόνα, αλλά αντιμετωπίζονται κυρίως για αισθητικούς λόγους. Πριν την αντιμετώπισή τους θα πρέπει να διενεργείται ένας τυπικός έλεγχος με υπέρηχο (triplex φλεβών) για απεικόνιση των μεγαλύτερων φλεβών, μήπως υποκρύπτεται κάποια αρχόμενη φλεβική ανεπάρκεια σε μεγαλύτερους κλάδους. Η θεραπεία τους βασίζεται κυρίως στις σκληρυντικές ενέσεις (σκληροθεραπεία με υγρό ή στην σκληροθεραπεία με αφρό), οπότε με πολύ λεπτή βελόνη διοχετεύουμε ειδική ουσία μέσα στα φλεβίδια αυτά, τα οποία καταστρέφονται και εξαφανίζονται αμέσως ή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Η θεραπεία αυτή δύναται να γίνει στο ιατρείο σε μικρές συνεδρίες.

Φλεβική θρόμβωση και αντιμετώπιση
Οι φλέβες του σώματός μας δημιουργούν δύο διαφορετικά φλεβικά δίκτυα, το επιφανειακό και το εν τω βάθει. Λόγω διαφόρων παραγόντων όπως η κληρονομικότητα, η κύηση, ο καρκίνος, ένας τραυματισμός, ο κλινοστατισμός κ.ά. μπορούν να οδηγήσουν στο σχηματισμό θρόμβου μέσα στο αγγείο. Αν η θρόμβωση λάβει χώρα σε επιφανειακή φλέβα χρειάζεται αξιολόγηση και πιθανή έναρξη αντιπηκτικής αγωγής. Η διενέργεια υπερήχου ( triplex φλεβών) ενδείκνυται για την τεκμηρίωσή της κάποιες φορές. Τα συμπτώματα της επιφανειακής φλεβικής θρόμβωσης είναι τοπικά και επιφανειακά στο σημείο που νοσεί, με άλγος, θερμότητα, ερυθρότητα και κνησμό. Σε εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση, κατά την οποία η θρόμβωση εμφανίζεται σε μεγαλύτερα αγγεία, πιο βαθιά στο σώμα μας, χρειάζεται μεγαλύτερη επαγρύπνηση, διότι αποτελεί μια σοβαρή κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονική εμβολή, δηλαδή ένας θρόμβος να μεταναστεύσει από το σημείο που δημιουργήθηκε και να αποφράξει μεγάλα αγγεία της καρδιάς με σοβαρότατες συνέπειες. Τα συμπτώματα της εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης είναι άλγος με συνοδό μεγάλο οίδημα, στο ένα σκέλος συνήθως. Κατά την διάγνωση, απαραίτητος είναι ο υπέρηχος (triplex φλεβών). Πολλές φορές θεωρείται σκόπιμη και η διερεύνηση πιθανής πνευμονικής εμβολής πριν αυτή δώσει συμπτώματα όπως δύσπνοια, θωρακικό άλγος ή ταχυκαρδία. Η θεραπεία συνίσταται σε αντιπηκτικά και σε σπανιότερες περιπτώσεις μπορεί να διενεργηθεί θρομβόλυση ή τοποθέτηση φίλτρου κάτω κοίλης φλέβας.

ΑΡΤΗΡΙΑΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής-Ενδαγγειακή αποκατάσταση
Η αορτή είναι η μεγαλύτερη αρτηρία του σώματός μας, που ξεκινά από το θώρακα και καταλήγει στην πύελο, τροφοδοτώντας με αίμα όλο το σώμα μας, τα άκρα και τα σπλάγχνα, με τους κλάδους που εκφύονται από αυτή. Ανεύρυσμα είναι η διόγκωση ενός αγγείου, συνήθως μιας αρτηρίας, και συγκεκριμένα η αύξηση της διαμέτρου κατά τουλάχιστον 50% του αρχικού μεγέθους της. Η αρτηρία σε αυτή την περίπτωση έχει μια μορφολογία σαν ‘’μπαλόνι’’, που κινδυνεύει καθώς μεγαλώνει να κάνει ρήξη, να ‘’σπάσει’’ δηλαδή όπως συνηθίζεται να λέμε. Η κοιλιακή αορτή είναι το μεγάλο αγγείο που διαπερνά την κοιλιά, στο οποίο αρκετά συχνά εμφανίζεται κάποιο ανεύρυσμα. Η κατάσταση αυτή αποτελεί μια σοβαρή πάθηση που θα πρέπει να χειρουργηθεί όταν ξεπεράσει κάποιο όριο διαμέτρου. Η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος και πιο σύγχρονη είναι η ενδαγγειακή αποκατάσταση, κατά την οποία, μέσω δυο μικρών τομών από τον μηρό, τοποθετείται στην αορτή ένα μόσχευμα το οποίο σφραγίζει το ανεύρυσμα με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διατείνεται άλλο. Η μέθοδος έχει τρομερά πλεονεκτήματα επειδή είναι αναίμακτη. Συνήθως η μετεγχειρητική αποκατάσταση είναι πολύ καλή και ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει σπίτι του σύντομα, αφού είναι μειωμένος ο χρόνος νοσηλείας, ο μετεγχειρητικός πόνος και οι επιπλοκές. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπου υπάρχουν περιορισμοί λόγω της ανατομίας του ανευρύσματος, συνιστάται η κλασσική ανοιχτή αποκατάσταση με μόσχευμα, με διενέργεια κοιλιακής τομής.

Νόσος καρωτίδων - Ανοικτή και ενδαγγειακή αποκατάσταση
Οι καρωτίδες είναι αρτηρίες οι οποίες βρίσκονται δεξιά και αριστερά στο πλάι του λαιμού. Βασική τους λειτουργία είναι η μεταφορά αίματος από την καρδιά προς τον εγκέφαλο. Η στένωση καρωτίδας ή αλλιώς Καρωτιδική Νόσος είναι η στένωση ή ο πλήρης αποκλεισμός των καρωτίδων αρτηριών, η οποία έχει προέλθει από την δημιουργία ‘’αθηρωματικής πλάκας’’ στο εσωτερικών των αρτηριών, η οποία εμποδίζει τη ροή. Η αθηρωματική πλάκα δημιουργείται λόγω του διαβήτη, της υπέρτασης, της υπερχοληστερολαιμίας και του καπνίσματος κυρίως. Όταν η στένωση των καρωτίδων φτάσει ένα κρίσιμο σημείο, λιγότερο αίμα περνάει προς τον εγκέφαλο, οπότε μπορεί να υποστεί ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Επίσης, παρόμοιο επεισόδιο μπορεί να γίνει αν ένα κομμάτι της αθηρωματικής πλάκας αποκολληθεί και μεταναστεύσει έως τον εγκέφαλο εμβολίζοντας κάποιο αγγείο. Η καρωτιδκή νόσος στα αρχικά στάδια αντιμετωπίζεται συντηρητικά με φαρμακευτική αγωγή. Σε μεγάλες στενώσεις, απαραίτητη είναι η χειρουργική αντιμετώπιση. Η μία μέθοδος που εφαρμόζεται είναι η ενδαγγειακή αποκατάσταη με stent, το οποίο προωθείται από το πόδι κατόπιν παρακέντησης αυτού, και γίνεται διάνοιξη του αυλού της καρωτίδας με τη χρήση του stent. Επίσης πραγματοποιείται και η ανοιχτή αποκατάσταση, όπου γίνεται διάνοιξη χειρουργικά της καρωτίδας, με μια τομή στον τράχηλο και αφαίρεση της καρωτιδικής πλάκας με αποκατάσταση της ροής του αίματος.

Περιφερική αγγειοπάθεια
Θρόμβωση και εμβολή αρτηριών
(μπαλονάκι, stent, bypass)
Η στένωση ή απόφραξη των αρτηριών στα άνω αλλά κυρίως στα κάτω άκρα ονομάζεται περιφερική αγγειοπάθεια. Στα κάτω άκρα προκαλεί συμπτώματα όπως διαλείπουσα χωλότητα, όπου ο ασθενής αναγκάζεται να σταματήσει το περπάτημα λόγω άλγους μετά από κάποια μέτρα. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί άλγος ανάπαυσης, ή ακόμα και γάγγραινα, σε πολύ σοβαρές στενώσεις και αποφράξεις, όπου ο κίνδυνος ακρωτηριασμού είναι υπαρκτός. Η αποκατάσταση στα αρχικά στάδια μπορεί να βασιστεί στη συντηρητική θεραπεία, ενώ σε πιο προχωρημένες καταστάσεις χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση των στενώσεων. Η χειρουργική αντιμετώπιση γίνεται είτε ενδαγγειακά, με χρήση μπαλονιού ή stent στην αρτηρία που πάσχει, αλλά μπορεί να γίνει και με την ανοιχτή μέθοδο, με τη διενέργεια bypass, όπου γίνεται παράκαμψη της στένωσης ή απόφραξης με χρήση μοσχεύματος. Σε αρκετές περιπτώσεις, σε μια αρτηρία μπορεί να γίνει θρόμβωση, με αποτέλεσμα την οξεία απόφραξη του αγγείου. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να συμβεί αρτηριακή εμβολή, κατά την οποία ένα θρόμβος μεταναστεύει και φράσσει μία αρτηρία, προκαλώντας οξεία ισχαιμία στα άκρα. Η αντιμετώπιση σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είναι άμεση και αποκλειστικά χειρουργική.

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΛΕΜΦΑΓΓΕΙΩΝ
Αντιμετώπιση λεμφοιδήματος
Τα λεμφαγγεία αποτελούν ένα δίκτυο που απορροφά το λεμφικό υγρό, που συσσωρεύεται ανάμεσα στους μαλακούς ιστούς και τα κύτταρα του σώματος και το παροχετεύουν προς την φλεβική κυκλοφορία. Το λεμφικό υγρό περιέχει ουσίες που πρέπει να αποβληθούν από τον οργανισμό. Όταν τα λεμφαγγεία με τα λεμφογάγγλια ή τους λεμφαδένες, που είναι μέρος αυτού του συστήματος, ανεπαρκούν, τότε συσσωρεύεται υγρό ανάμεσα στους ιστούς και προκαλείται πρήξιμο και οίδημα . Λεμφοίδημα μπορεί να έχουμε λόγω κληρονομικότητας, είτε κατόπιν ενός χειρουργείου όπως η μαστεκτομή, είτε κατόπιν ακτινοθεραπείας , κακοήθειας, λόγω τραυματισμού κ.ά..Η συνηθέστερη θέση όπου εμφανίζεται είναι στα κάτω άκρα, αλλά και στα άνω άκρα κατόπιν χειρουργείου. Η θεραπεία είναι συντηρητική στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων και χρειάζεται την συμμετοχή διαφόρων ειδικοτήτων όπως αγγειοχειρουργού και φυσιοθεραπευτή για την αντιμετώπισή του. Το λεμφοίδημα χρήζει λεμφικής παροχέτευσης και μάλαξης, κινησιοθεραπείας, συμπιεστικής περίδεσης κ.ά.

ΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΕΙΣ
Καθετήρες ογκολογικών ασθενών Port-a-cath
Οι ασθενείς με νεοπλασίες χρήζουν θεραπείας με αντινεοπλασματικά φάρμακα και ενδοφλέβιες χημειοθεραπείες, οπότε κατά τις συνεδρίες τους παρακεντούνται οι περιφερικές φλέβες για χορήγηση των εν λόγω σκευασμάτων. Λόγω της χρονιότητας των θεραπειών, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, οι φλέβες πλέον ‘’αδυνατίζουν’’ ή ‘’΄σπάνε’’ και δεν είναι εύκολο να παρακεντηθούν. Αυτό δημιουργεί δυσφορία και άλγος στους ασθενείς κατά τη νοσηλεία τους ή κατά το πρόγραμμα των θεραπειών τους. Μια σπουδαία αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η εισαγωγή ενός καθετήρα σε μία μεγάλη φλέβα, συνήθως από το λαιμό, ο οποίος δεν φαίνεται γιατί περνάει κάτω από το δέρμα , στο υποδόριο δηλαδή, για να φτάσει έως την κεντρική φλέβα του ασθενούς. Η επέμβαση δύναται να γίνει με γενική ή τοπική αναισθησία. Ο καθετήρας έχει στο ένα άκρο του μια κυκλοτερή βαλβίδα, η οποία παρακεντείται, οπότε οι ενδοφλέβιες θεραπείες δύνανται να χορηγηθούν από τον καθετήρα αυτόν χωρίς περαιτέρω ταλαιπωρία για τον ασθενή.
